Noiz da produktu bat segurua eta noiz jotzen da ez-segurutzat?

Gure eguneroko bizitzan, kontsumo-produktuez inguratuta gaude, eta seguruak diren ala ez pentsatu gabe erabiltzen ditugu. Funtsezkoa da, ordea, produktu bat noiz jotzen den segurutzat eta noiz izan daitekeen gure osasunerako eta ongizaterako arriskutsua ulertzea. Produktu baten segurtasuna ez dago diseinuaren eta fabrikazioaren mende bakarrik, arautzen duten araudia eta praktika ere kontuan hartu behar baitira.

Gure eguneroko bizitzan, kontsumo-produktuez inguratuta gaude, eta seguruak diren ala ez pentsatu gabe erabiltzen ditugu. Funtsezkoa da, ordea, produktu bat noiz jotzen den segurutzat eta noiz izan daitekeen gure osasunerako eta ongizaterako arriskutsua ulertzea. Produktu baten segurtasuna ez dago diseinuaren eta fabrikazioaren mende bakarrik, arautzen duten araudia eta praktika ere kontuan hartu behar baitira.

Kontsumo-produktu bat segurutzat hartzen da, erabilera-baldintza normaletan edo arrazoiz aurreikus daitezkeenetan, arriskurik ez badu edo erabilerarekin bateragarriak diren arriskuak bakarrik baditu, onargarritzat jotzen direlako. Horrek esan nahi du produktuak pertsonen osasuna eta segurtasuna babesteko maila handia errespetatu behar duela. Adibidez, haurrentzako jostailu bat toxikoak ez diren materialekin fabrikatu behar da, eta asfixiatzeko arriskua eragin dezaketen pieza txikirik ez du izan behar.

Kontsumo-produktuek segurtasun-maila hori betetzen dutela bermatzeko, garrantzitsua da zenbait gai kontuan izatea. Lehenik eta behin, produktuaren arrisku guztiak estaltzen dituen eta nahitaez bete behar den araudirik ez badago, ondorengo elementuak hartu behar dira kontuan:

• Harmonizatu gabeko Europako arauak iraultzen dituzten arau tekniko nazionalak. Arau horiek funtsezkoak dira produktuek ezarritako segurtasun-estandarrak betetzen dituztela ziurtatzeko.
• UNE arauak, onartutako normalizazio-erakundeek onartutako zehaztapen teknikoak, garrantzi handikoak izateagatik. Arau horiek Estatuko Aldizkari Ofizialean argitaratzen dira, eta produktuak fabrikatzeko eta ebaluatzeko moduari buruzko jarraibide argiak ematen dituzte.
• Europako Batzordearen gomendioak ere funtsezkoak dira, produktuen segurtasuna ebaluatzeari buruzko jarraibideak ematen baitituzte. Gomendio horiek segurtasun-baldintzak hobeto ulertzen laguntzen diete fabrikatzaileei, eta kontsumitzaileei, berriz, erabaki informatuak hartzen laguntzen diete.
• Produktuen segurtasun-arloko jardunbide egokien kodeak. Kode horiek indarrean egon behar dute sektorean, eta bereziki baliotsuak dira kontsumitzaileek eta Administrazio Publikoak parte hartuta egin badira. Era horretan, inplikatutako guztien kezkak eta beharrak kontuan hartzen baitira.
• Ezagutzen eta teknikaren egungo egoera. Teknologia oso azkar aurreratzen ari da, eta duela urte batzuk segurua zena baliteke gaur egun horrela ez izatea. Beraz, ezinbestekoa da fabrikatzaileek nahiz kontsumitzaileek azken araudien berri izatea eta indarrean dauden gomendioak eta produktu ez-seguruei buruzko alertak jarraitzea.

Seguruak ez diren produktuei dagokienean, produktu bat ez-segurutzat jotzen da zenbait irizpide betetzen ez baditu; esate baterako, produktuak edo hura egiten den instalazioak kontsumitzaileen eta erabiltzaileen osasuna eta segurtasuna babesteko beharrezko administrazio-baimen edo -kontrolik ez badu, ez-segurutzat joko da.

Halaber, produktu bat ez da segurua izango, horretara behartuta egonda, merkatuan jarri bada dagokion “CE adostasun-adierazpenik”, “CE markarik” edo nahitaezko beste edozein segurtasun-markarik gabe, horrek eskatutako segurtasun-kontrolak ez dituela igaro esan nahi baitu.

Azkenik, produktu bat produktu ez-segururen bat aurkitu den lote batekoa bada, hori ere ez-segurutzat hartuko da. Horrek ekoizpenean trazabilitateak eta kalitate-kontrolak duten garrantzia nabarmentzen du.

Produktu bat segurua edo ez-segurua den zehazten duten irizpideak ezagutzeak erabaki informatuagoak hartzeko eta gure osasuna eta gure pertsona maiteena babesteko aukera ematen digu.