Arriskuak ez dira (bakarrik) erorketak

Ohiko lengoaian, egunerokotasunean, nahiz eta zehazki gauza bera ez izan, “arriskua” eta “perila” bereizi gabe erabiltzen ditugu, baina beti bat-bateko istripuetarako egingo dugu, alegia; kalteak (handiagoak edo txikiagoak) eragin ditzaketenak, baina beti bat-batekoak: erorketak, kolpeak, ebakidurak edo erredurak.

Ohiko lengoaian, egunerokotasunean, nahiz eta zehazki gauza bera ez izan, “arriskua” eta “perila” bereizi gabe erabiltzen ditugu, baina beti bat-bateko istripuetarako egingo dugu, alegia; kalteak (handiagoak edo txikiagoak) eragin ditzaketenak, baina beti bat-batekoak: erorketak, kolpeak, ebakidurak edo erredurak.

Sarritan zera entzuten dugu: “Parapentea kirol arriskutsua da”, “Suhiltzaileek arriskuari aurre egin behar diote euren esku-hartzeetan” edo “Arriskutsua da entxufe bat aldatzea korrontea deskonektatu gabe”. Hala ere, oso gutxitan entzuten dugu: “Arriskutsua da oker esertzea ordenagailuaren aurrean” eta hala da.

Arriskuen prebentzioan eta industria arriskuen kudeaketa osoan, arriskutsutzat jotzen da kaltea eragin dezakeen guztia. Definizio hori, esaterako, ingurumen kudeaketa arlora eramaten badugu, eman daiteke tutueria bat apurtu eta isuria eragin ondoren, ezbehar bat sortuz edo tutueria hori etengabe tantak botatzen ari delako, behar bezala babestu eta kontrolatu ez den leku batean eta, ondorioz, pixkanaka ingurumenean antzeko kaltea edo handiagoa sortuz.

“Arrisku” horiek kontuan hartu behar dira arriskuen ebaluazioetan eta prebentzio planetan.

Hondartzako hondarraren eragipean egotea noizean behin (agian gustatuko litzaigukeen baino gutxiagoetan) ez da bereziki kaltegarria. Hondarraren hautsaren eragipean egotea, babesik gabe, egunean 8 orduz, urtean 220  egunez, oso larria izan daiteke.

Leku deseroso batean esertzea futbol partida bat ikusteko, adibidez, ez da oso larria eta gure taldeak hain gaizki jokatzeak eragindako haserrea zertxobait gehiago piztu dezake, besterik ez. Okerreko jarreran esertzeak, ordenagailuaren aurrean, egunean 8 orduz, urteko 220 egunez, bizkarrezurrean atzeraezineko kalteak eragin ditzake.

Tailer atean disolbagarri baten lurrunak etengabe arnas hartzeak, usaina asko edo gutxi gustatuz, urte askoz, ziurrenik oso ondorio larriak izango ditu gure osasunerako.

Arrisku hauek barneratzea istripuen arriskuak kontuan hartzea baino asko zailagoa da.

Istripu traumatikoen arriskuaren eraginpean gaudenean bezala, ohiturak arreta galtzera eramaten gaitu eta, epe luzerako mota honetako arriskuetan, joera hori nabarmen areagotzen da.

Edonori zera gerta dakioke: badakigu ordenagailu baten teklatuaren aurrean, 90 graduetako araua aplikatu behar dugula txorkatiletan, belaunetan, aldakan eta ukondoetan eta bizkarra zuzen mantendu behar dugula eta, baliteke, esertzen garen bakoitzean, hura gogoratzen saiatzea eta zuzen jartzen saiatzea. Hala ere, lanean kontzentratuta gaudenean jarrera hori erraz galdu dezakegu eta beti bizkarra okertuta edo aulkian etzanda bukatu dezakegu.

Lan arriskuen prebentzioan, enpresek gogoratu eta baliabideak eskuragarri jarri behar dizkigute, baina, azkenean, geure kontzientziazioa eta geure interesa dira istripuetara adi egotera eraman behar gaituztenak eta baita gure osasuna arriskuan jartzen duten hain nabariak ez diren eta ezkutuan dauden istripu horietara ere.

Sinatua
Luis Blanco Urgoiti, AVEQ-KIMIKAko idazkari nagusia